Μέγεθος γραμματοσειράς:

A- | A | A+

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος.  Χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων με αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής της γλυκόζης του αίματος.

Οφείλεται σε μειονεκτική έκκριση ή δράση της ινσουλίνης ή και σε συνδυασμό των δύο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη χρόνια υπεργλυκαιμία που οδηγεί μακροπρόθεσμα σε δυσλειτουργία και ανεπάρκεια διαφόρων οργάνων, κυρίως των οφθαλμών, των νεφρών, των νεύρων, των αγγείων και της καρδιάς.

Στην Ελλάδα αφορά περίπου το 1-5% του πληθυσμού με 500.000 περίπου άτομα ετησίως να διαγιγνώσκονται ως διαβητικοί. Ειδικότερα, το 50-70% των ασθενών με διαβήτη μετά από 15 χρόνια θα εμφανίσει επιπλοκή από τους οφθαλμούς, τη λεγόμενη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, η οποία ανιχνεύεται με οφθαλμολογική εξέταση.

Η εξέταση


Η οφθαλμολογική εξέταση περιλαμβάνει τη λήψη της οπτικής οξύτητας και τη βυθοσκόπηση, μια εξέταση υπό μυδρίαση όπου ο οφθαλμίατρος εξετάζει το εσωτερικού του ματιού με τη χρήση ειδικών φακών.

Αν χρειαστεί διενεργούνται συμπληρωματικές εργαστηριακές εξετάσεις προκειμένου να αποφασιστεί ο χρόνος και το είδος της θεραπείας

  • φωτογράφηση του αμφιβληστροειδούς,
  • φλουοροαγγειoγραφία και
  • οπτική τομογραφία συνοχής (OCT).

Η εξέλιξη των συμπτωμάτων

Στο αρχικό ή προπαραγωγικό στάδιο ο ασθενής δεν έχει ενοχλήσεις. Μόνο η οφθαλμολογική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ευρήματα όπως για παράδειγμα μικροαιμορραγίες, εξιδρώματα και ανωμαλίες των αγγείων του αμφιβληστροειδούς.

Όταν η νόσος προχωρήσει αδιάγνωστη στο λεγόμενο
παραγωγικό στάδιο, οι ασθενείς παραπονιούνται για σκιές και «μυγάκια», για θολή ή παραμορφωμένη εικόνα, για διακυμάνσεις στην ευκρίνεια ή ακόμα και για ολική απώλεια της όρασης.

Στο στάδιο αυτό αποκαλύπτεται η ύπαρξη νεοαγγείωσης, που χωρίς θεραπεία οδηγεί σε αιμορραγίες εντός του οφθαλμού, ανάπτυξη ινοαγγειακού ιστού και τελικά ελκτική αποκόλληση με δραματική απώλεια της όρασης.

Τέλος, στη λεγόμενη διαβητική ωχροπάθεια, ο ασθενής παραπονιέται για σημαντική μείωση στην ευκρίνεια της όρασης, η οποία οφείλεται σε οίδημα στην περιοχή της ωχράς κηλίδας.

Η αντιμετώπιση

Αρχικά η απλή παρακολούθηση του διαβητικού ασθενούς από ειδικό ιατρό αμφιβληστροειδούς είναι αρκετή.

Σε προχωρημένα στάδια απαιτείται θεραπεία με λέιζερ
ή και η χορήγηση ειδικών φαρμάκων υπό τη μορφή ενδοφθάλμιων ενέσεων.

Σε περίπτωση αιμορραγίας υαλοειδούς ή και αποκόλλησης, απαιτείται χειρουργική παρέμβαση από εξειδικευμένο χειρουργό οφθαλμίατρο που ονομάζεται υαλοειδεκτομή.

Γενικά η θεραπεία που εφαρμόζεται στους ασθενείς είναι μακροχρόνια και επαναλαμβανόμενη και έχει ως κύριο στόχο τη διατήρηση της όρασης.

Η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης των επιπλοκών από τον διαβήτη είναι η πρόληψη.

  • Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 άνω της ηλικίας των 10 ετών οφείλουν να εξετάζονται τουλάχιστον 5 χρόνια μετά από τη διάγνωση και κάθε χρόνο μετά από την εφηβεία.
  • Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 πρέπει να εξετάζονται τουλάχιστον ετησίως από τη στιγμή της διάγνωσης ή και συχνότερα ανάλογα με το στάδιο της νόσου.
  • Επιβάλλεται εξέταση βυθοσκόπησης κατά τη διάρκεια της κύησης, αλλά και έναν χρόνο μετά τον τοκετό,  καθότι η κύηση αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ή και επιδείνωσης της νόσου.

Η επίτευξη και διατήρηση της καλής ρύθμισης της γλυκόζης και της αρτηριακής πίεσης μειώνει δραστικά τις επιπτώσεις της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, επιβραδύνοντας την εξέλιξη των βλαβών.

Η έγκαιρη διάγνωση, η καλή συνεργασία των θεραπόντων ιατρών και η συμμόρφωση προς τις οδηγίες τους εγγυώνται την ικανοποιητική ποιότητα ζωής του διαβητικού ασθενούς.

Μοιράσου το Άρθρο:

Μανουσάκης Ευάγγελος

Σχετικά με τον Ιατρό

Ο Οφθαλμίατρος Ευάγγελος Μανουσάκης (www.emanousakis.gr) σπούδασε στην Στρατιωτική Ιατρική (ΣΣΑΣ) στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Aποφοίτησε 1ος στην Τάξη της Πολεμικής Αεροπορίας το 1991.